Aπλώς Μαλβίνα...#man's_world7
Τη Μαλβίνα δεν την αγαπώ απλώς, τη λατρεύω. Την πρόλαβα μικρή να παρουσιάζει με το δικό της ρηξικέλευθο τρόπο τα της καθημερινότητας. Να τα κρίνει και να τα επικρίνει. Θυμάμαι τον μπαμπά μου να την παρακολουθεί και εμένα να χαζεύω τα κοντά μαλλιά της και τα στρατιωτικά ρούχα που φορούσε. Μου είχαν κάνει εντύπωση, όπως εντύπωση μου είχαν κάνει και οι ατάκες της που ακόμη και τώρα αντιχούν στα αυτιά μου. Δεν καταλάβαινα τότε, δεν μπορούσα να καταλάβω και να εκτιμήσω. Κατάλαβα όμως. Πλέον ξέρω. Ξέρω πως η Μαλβίνα ήταν ή μάλλον είναι ό,τι πιο όμορφο, καθαρό και αληθινό πέρασε από την Ελληνική τηλεόραση. Η Μαλβίνα είναι, ακόμα είναι μέσα από τις ατάκες της και τα κείμενα της - αιώνια παρακαταθήκη, οδηγός μου στην αλήθεια. Να αμφισβητείς και να τολμάς, να ανατρέπεις και να κοντράρεις το κατεστημένο και παράλληλα να είσαι η γυναίκα που το βράδυ μαγειρεύει και δίνει συνταγές μαγειρικής σε φίλους και αγνώστους. Η Μαλβίνα μου λείπει, κάθε μέρα και πιο πολύ. Μου λείπουν τα κείμενα της, οι ατάκες της, η κριτική της. Μου λείπει η γυναικεία της πλευρά που διψούσε για αγάπη : ''Γιατί τα κάνεις αυτά; -Γιατί είμαι αδύναμη, κακομαθημένη και σ’ αγαπάω'' και συγχρόνως η ανατρεπτική της. Και γι' αυτό δίνω πάσα στον Γιώργο να τα πει όπως αυτός τα βλέπει μέσα από την ανδρική ματιά. Με μια ευχή μόνο, να ήσουν εδώ. (Εύη)
********************************************************************************
''Το πιο δύσκολο
πράγμα όταν γράφεις δημόσια, είναι η στιγμή που θα πρέπει να
καταπιαστείς με πρόσωπα που έχεις πολύ ψηλά στην εκτίμησή σου. Πρέπει να
διατηρήσεις την απόσταση που οφείλει να έχει ένας αρθρογράφος αλλά
παράλληλα να μην βγάλεις και ένα κομμάτι πιο στεγνό και από φρυγανιά.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως δεν έχω καμία όρεξη για κανόνες, μανιέρες
και δεοντολογία. Όταν κανείς μιλά/γράφει για τη Μαλβίνα, η γραφή
καλύτερο είναι να είναι ανυπότακτη και αυθόρμητη. Όπως άλλωστε ήταν και η
ίδια, όπως έγραφε και η ίδια, όπως μιλούσε και η ίδια.
7 Ιουνίου του 2002 έφυγε από τη ζωή. Ήταν μόλις 50, μια γυναίκα στην ακμή της ωριμότητας και του πάθους της. Είναι δύσκολο να παντρέψεις και τα δύο και όμως αυτή το πέτυχε. Μια γυναίκα με λόγο πηγαίο, απροβάριστο και παράλληλα τόσο στοχευμένο. Τσάκιζε κόκαλα και γι' αυτό το λόγο ήταν επικίνδυνη. Άλλωστε, τις περισσσότερες φορές ο λόγος είναι πιο επικίνδυνος και από τα όπλα, πιο απειλητικός και από έναν εκβιασμό. Γιατί ο λόγος υπερβαίνει το περιοριστικό πλαίσιο της απειλής από ένα πρόσωπο σε ένα άλλο. Ο λόγος ανατρέπει τις ισορροπίες του παιχνιδιού, δημιουργεί και πάλι δυο πόλους αλλά ο ένας είναι κατά πολύ μεγαλύτερος και ισχυρότερους. Η Μαλβίνα ήξερε πολύ καλά πως να δημιουργεί έναν τέτοιον πόλο. Ίσως, αν ζούσε σήμερα, το power game μεταξύ λαού και πολιτικής εξουσίας να ήταν πολύ πιο συναρπαστικό.
Ήταν μια γνήσια προβοκατόρισσα. Μια γυναίκα που προκαλούσε και τρεφόταν από αυτή την πρόκληση. Αυτό όμως ως προς το δημόσιο προφίλ της. Στα του οίκου της, ήταν η γυναίκα, η μητέρα και δεν την ξένιζαν σε καμία περίπτωση οι παραδοσιακοί ρόλοι της. Τους απολάμβανε. Η γυναίκα που αποκάλεσε τον πανίσχυρο Κώστα Σημίτη Τάπερμαν και σύζυγο της κυρίας Δάφνης, η γυναίκα που χαρακτήρισε τον Κώστα Καραμανλή μοσχοδάμαλο, η παρουσιάστρια την οποία έτρεμε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δημήτρης Ρέππας, επειδή τον ειρωνευόταν για κάθε του κίνηση και την επαρχιωτική εκφορά του λόγου του (Αρκάς ων), υπήρξε μια σύζυγος που δινόταν απόλυτα παθιασμένα στους άνδρες της ζωής της. "Ο άνδρας μου" έλεγε και το εννοούσε με μια παθιασμένη κτητικότητα. Ήταν όμως και μάνα που μεγάλωσε μαζί και μέσα από τα παιδιά της. Μια γυναίκα κοινωνικά αντισυμβατική αλλά και ενίοτε συμβιβασμένη στα αρχέτυπα πρότυπα του έρωτα.
Αν κάποιος ερχόταν και μου έλεγε "έχω ένα κείμενο της Μαλβίνας από τη Γυναίκα που δεν υπάρχει στο internet", μα το Θεό, θα πλήρωνα για να το αποκτήσω. Ας μου έφερνε και τα πιο πρόσφατα, από το Symbol του Επενδυτή. Τα ίδια. Σε ανύποπτες στιγμές ανακαλύπτω κάτι που δεν έχω διαβάσει για εκείνη/από εκείνη και με τη χαρά της πρώτης φοράς το διαβάζω με προσήλωση. Ανασυνθέτω την εικόνα της με σπασμένες ψηφίδες, χαμένες στην πορεία του χρόνου. Ξέρω πως το παζλ που έχω βάλει πάνω στο τραπέζι δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ, προσπαθώ όμως να ανακαλύψω όσα πιο πολλά κομμάτια μπορώ. Έχω δει τα βιντεάκια από τις εκπομπές της στο youtube. Το Live στον ΣΚΑΪ, το Hostess στο Mega, το Rixten, το κύκνειο άσμα της στο Star. Την εκπομπή με τις συνεντεύξεις στον Ant1, ακόμα και την πρώτη της εκπομπή στην ιδιωτική τηλεόραση, σε ένα κανάλι που λεγόταν Seven X. Μικρά κομμάτια του όλου. Θυμάμαι τη χαρά μου όταν το Star ανέβασε ολόκληρες τις εκπομπές του Rixten στο κανάλι του στο youtube. Κάποιος βρήκε πρόσφατα και μερικές ατόφιες εκπομπές στον ΣΚΑΪ. Το Mega μάλλον δεν θέλει να τη θυμάται...
Όλα αυτά τα βλέπω με τη χαρά ενός μικρού παιδιού που του χαρίζει κανείς ένα καινούργιο παιχνίδι. Κάθε κομμάτι του παζλ είναι σαν ένα καινούργιο παιχνίδι. Και με τη χαρά της ανακαλυψης το προσεγγίζω.
Παράλληλα, η Μαλβίνα υπήρξε γυναίκα. Γυναίκα που έκανε "χοντρές ζημιές" για να το θέσουμε απλά. Δεν ήταν η γυναίκα που θα τη δει κανείς και θα πέσει ξερός. Ο ερωτισμός όμως που αναδιδόταν από τον ρέοντα λόγο της, όπως τον χαρακτήριζε ο Ραφαηλίδης, από τη διαρκή χρήση των καλιαρντών, από αυτή την κοφτερή σκέψη και γλώσσα, είναι ανυπέρβλητος. Ήταν μια γυναίκα, στη ζωή της οποιας ο έρωτας ήταν πρωτεύων. Άλλωστε, διέκρινε τους ανθρώπους σε αυτούς που αγαπήθηκαν και σε αυτούς που δεν αγαπήθηκαν. Αγάπησε και αγαπήθηκε και αυτή. Πολύ και από πολλούς. Και αλήθεια, επειδή υπάρχει το κλισέ για τους άντρες με στολή, δεν μπορώ να θυμηθώ γυναίκα ναύτη, στρατιωτικό, έφεδρο, αστυνομικό (μεταμφιέσεις της) με μεγαλύτερο και πιο ιδιαίτερο sex appeal.
Γυναίκα, μητέρα, σύζυγος, ερωμένη δημοσιογράφος, σεναριογράφος, παρουσιάστρια, παθιασμένη, φοβισμένη, ανυπότακτη, συμβιβασμένη, ερωτευμένη, στοργική, αθυρόστομη, υπερβολική, δυναμική, δημιουργική, χαμογελαστή, μελαγχολική. Ευτυχισμένη και μελαγχολική. Πολλές λέξεις για ένα όνομα, τη Μαλβίνα.
Λείπεις. Πολύ. Καρατσεκαρισμένο!
Γιώργος Ευγενίδης
7 Ιουνίου του 2002 έφυγε από τη ζωή. Ήταν μόλις 50, μια γυναίκα στην ακμή της ωριμότητας και του πάθους της. Είναι δύσκολο να παντρέψεις και τα δύο και όμως αυτή το πέτυχε. Μια γυναίκα με λόγο πηγαίο, απροβάριστο και παράλληλα τόσο στοχευμένο. Τσάκιζε κόκαλα και γι' αυτό το λόγο ήταν επικίνδυνη. Άλλωστε, τις περισσσότερες φορές ο λόγος είναι πιο επικίνδυνος και από τα όπλα, πιο απειλητικός και από έναν εκβιασμό. Γιατί ο λόγος υπερβαίνει το περιοριστικό πλαίσιο της απειλής από ένα πρόσωπο σε ένα άλλο. Ο λόγος ανατρέπει τις ισορροπίες του παιχνιδιού, δημιουργεί και πάλι δυο πόλους αλλά ο ένας είναι κατά πολύ μεγαλύτερος και ισχυρότερους. Η Μαλβίνα ήξερε πολύ καλά πως να δημιουργεί έναν τέτοιον πόλο. Ίσως, αν ζούσε σήμερα, το power game μεταξύ λαού και πολιτικής εξουσίας να ήταν πολύ πιο συναρπαστικό.
Ήταν μια γνήσια προβοκατόρισσα. Μια γυναίκα που προκαλούσε και τρεφόταν από αυτή την πρόκληση. Αυτό όμως ως προς το δημόσιο προφίλ της. Στα του οίκου της, ήταν η γυναίκα, η μητέρα και δεν την ξένιζαν σε καμία περίπτωση οι παραδοσιακοί ρόλοι της. Τους απολάμβανε. Η γυναίκα που αποκάλεσε τον πανίσχυρο Κώστα Σημίτη Τάπερμαν και σύζυγο της κυρίας Δάφνης, η γυναίκα που χαρακτήρισε τον Κώστα Καραμανλή μοσχοδάμαλο, η παρουσιάστρια την οποία έτρεμε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δημήτρης Ρέππας, επειδή τον ειρωνευόταν για κάθε του κίνηση και την επαρχιωτική εκφορά του λόγου του (Αρκάς ων), υπήρξε μια σύζυγος που δινόταν απόλυτα παθιασμένα στους άνδρες της ζωής της. "Ο άνδρας μου" έλεγε και το εννοούσε με μια παθιασμένη κτητικότητα. Ήταν όμως και μάνα που μεγάλωσε μαζί και μέσα από τα παιδιά της. Μια γυναίκα κοινωνικά αντισυμβατική αλλά και ενίοτε συμβιβασμένη στα αρχέτυπα πρότυπα του έρωτα.
Αν κάποιος ερχόταν και μου έλεγε "έχω ένα κείμενο της Μαλβίνας από τη Γυναίκα που δεν υπάρχει στο internet", μα το Θεό, θα πλήρωνα για να το αποκτήσω. Ας μου έφερνε και τα πιο πρόσφατα, από το Symbol του Επενδυτή. Τα ίδια. Σε ανύποπτες στιγμές ανακαλύπτω κάτι που δεν έχω διαβάσει για εκείνη/από εκείνη και με τη χαρά της πρώτης φοράς το διαβάζω με προσήλωση. Ανασυνθέτω την εικόνα της με σπασμένες ψηφίδες, χαμένες στην πορεία του χρόνου. Ξέρω πως το παζλ που έχω βάλει πάνω στο τραπέζι δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ, προσπαθώ όμως να ανακαλύψω όσα πιο πολλά κομμάτια μπορώ. Έχω δει τα βιντεάκια από τις εκπομπές της στο youtube. Το Live στον ΣΚΑΪ, το Hostess στο Mega, το Rixten, το κύκνειο άσμα της στο Star. Την εκπομπή με τις συνεντεύξεις στον Ant1, ακόμα και την πρώτη της εκπομπή στην ιδιωτική τηλεόραση, σε ένα κανάλι που λεγόταν Seven X. Μικρά κομμάτια του όλου. Θυμάμαι τη χαρά μου όταν το Star ανέβασε ολόκληρες τις εκπομπές του Rixten στο κανάλι του στο youtube. Κάποιος βρήκε πρόσφατα και μερικές ατόφιες εκπομπές στον ΣΚΑΪ. Το Mega μάλλον δεν θέλει να τη θυμάται...
Όλα αυτά τα βλέπω με τη χαρά ενός μικρού παιδιού που του χαρίζει κανείς ένα καινούργιο παιχνίδι. Κάθε κομμάτι του παζλ είναι σαν ένα καινούργιο παιχνίδι. Και με τη χαρά της ανακαλυψης το προσεγγίζω.
Παράλληλα, η Μαλβίνα υπήρξε γυναίκα. Γυναίκα που έκανε "χοντρές ζημιές" για να το θέσουμε απλά. Δεν ήταν η γυναίκα που θα τη δει κανείς και θα πέσει ξερός. Ο ερωτισμός όμως που αναδιδόταν από τον ρέοντα λόγο της, όπως τον χαρακτήριζε ο Ραφαηλίδης, από τη διαρκή χρήση των καλιαρντών, από αυτή την κοφτερή σκέψη και γλώσσα, είναι ανυπέρβλητος. Ήταν μια γυναίκα, στη ζωή της οποιας ο έρωτας ήταν πρωτεύων. Άλλωστε, διέκρινε τους ανθρώπους σε αυτούς που αγαπήθηκαν και σε αυτούς που δεν αγαπήθηκαν. Αγάπησε και αγαπήθηκε και αυτή. Πολύ και από πολλούς. Και αλήθεια, επειδή υπάρχει το κλισέ για τους άντρες με στολή, δεν μπορώ να θυμηθώ γυναίκα ναύτη, στρατιωτικό, έφεδρο, αστυνομικό (μεταμφιέσεις της) με μεγαλύτερο και πιο ιδιαίτερο sex appeal.
Γυναίκα, μητέρα, σύζυγος, ερωμένη δημοσιογράφος, σεναριογράφος, παρουσιάστρια, παθιασμένη, φοβισμένη, ανυπότακτη, συμβιβασμένη, ερωτευμένη, στοργική, αθυρόστομη, υπερβολική, δυναμική, δημιουργική, χαμογελαστή, μελαγχολική. Ευτυχισμένη και μελαγχολική. Πολλές λέξεις για ένα όνομα, τη Μαλβίνα.
Λείπεις. Πολύ. Καρατσεκαρισμένο!
Γιώργος Ευγενίδης
«Εγώ
γλίτωσα και δεν είμαι πλέον σαν κι εσάς. Και χόρτασα. Και λεφτά. Και
οικογένεια κι αγάπη. Κυρίως αγάπη. Εγώ, που μέχρι πέρυσι, αν με άγγιζες
ακόμα και εξ αποστάσεως, ούρλιαζα “πίσω μου σ έχω σατανά”. Εγώ χόρτασα.
Ένα χειμώνα αγάπη. Μια άνοιξη ελπίδα. Κι ένα καλοκαίρι προοπτική.
Ολόκληρο προοπτικές. Εγώ, η ξεγραμμένη. Χρειάστηκε να ξεγραφτώ για να
μπορέσω και να συμμορφωθώ και να αγαπήσω και να αγγίξω και να ανταποδώσω
και τα πάντα.»