Instagram-ίζοντας το χρόνο #13 ή αλλιώς ημίμετρα...

Με τα ημίμετρα δεν τα πήγα ποτέ καλά. Είχα πάντα την τάση να ζητάω τα πολλά. Ξεκάθαρα πράγματα. Αλήθεια και δοτικότητα, σε μια πραγματικότητα δομημένη εκ του ασφαλούς. Πίστευα. Ζητούσα και ζητάω ανέκαθεν αυτό που θα με κάνει να δω τα πράγματα λίγο αλλιώς. Πίστεψα πολλές φορές πως το βρήκα και αυτό ίσως και να με ώθησε σε συμβιβασμούς. Αλλά εκεί έγκειται και η παγίδα των θέλω σου. Καταλήγεις να συμβιβάζεσαι και καταλήγεις να αποδέχεσαι και να υιοθετείς τα ημίμετρα. Η ζωή είναι όμως μικρή για να συμβιβάζεσαι με ό,τι σου στερεί το οξυγόνο σου σε ένα ζωτικό χώρο. Αν νιώσεις πως πρέπει να προσπαθήσεις πολύ για κάτι, αν κάτι το τραβήξεις από τα μαλλιά και συνεχίζει να μην αλλάζει, ε πως να στο πω ωμά, είναι καταδικασμένο. Δεν ήθελα ποτέ να πιστεψω πως κάθε σχέση κάνει τον κύκλο της. Είτε έρωτική είτε φιλική αλλά έτσι ακριβώς είναι. Η ζωή όπως και εσύ, όπως και τα θέλω σου αλλάζουν. Υπήρξαν άνθρωποι που τους συνάντησες γιατί έπρεπε να σε κάνουν αυτό που είσαι σήμερα. Τους χρωστάς ενδεχομένως κάτι από το παρόν αλλά σίγουρα δεν τους χρωστάς και το μέλλον. Καμία δέσμευση και καμία στιγμή δεν είναι ικανή να σου στερήσει αυτό για το οποίο μοχθείς, αυτό που επιζητεί η ψυχή σου. Δεν μπορώ να ξέρω τι είναι αυτό στη δική σου περίπτωση. Στη δική μου είναι τα όνειρα μου, τα θέλω και η ηρεμία μου. Και αυτά πλέον δεν τα ρισκάρω για κανέναν. Δεν αφήνω πλέον σε κανέναν το περιθώριο της πίεσης ή της δέσμευσης, γιατί η κυνικότητα της ζωής με έκανε να δω πως είναι να μην σέβεται κάποιος την προσωπικότητα σου. Όχι δεν δίνω χώρο και χρόνο σε κανέναν που δεν κατανοεί τις ανάγκες μου και προτάσσει ως δεδομένες τις δικές του. Στην αλλαγή μου, επιλέγω. Επιλέγω με κριτήριο την ποιότητα και όχι την ποσότητα. Επιλέγω και ξέρω τι αφήνω πίσω και τι θέλω να κρατήσω στη μεταμορφωτική μου φάση. Επιλέγω τις γέφυρες που καίω και επιλέγω να χτίσω καινούργιες. Όσο και αν ταλαιπωρήσω ξανά τον εαυτό μου. Επιλέγω όμως ξεκάθαρα την απαλλαγή από τοξικές καταστάσεις. Δεν είναι όλοι για όλα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Επιλέγω ωστόσο κάτι που λέγεται αξιοπρέπεια. Αξιοπρεπής αποχώρηση από τετελεσμένες και τοξικές καταστάσεις. Το χρωστάω στον εαυτό μου. Του χρωστούσα αυτή την αγάπη που του δείχνω το τελευταίο διάστημα. Μια προτροπή μόνο, μην αφήσεις κανένα να σου τσαλαπατήσει την αξιοπρέπεια, στο τέλος μένεις μόνο μαζί της. Και πίστεψε με κανείς δεν αξίζει τα πάντα. Και κάτι ακόμη, όταν φέυγει ο θυμός μένουν οι πράξεις παρακαταθήκη. Σκέψου διπλά πριν πεις ή πριν κάνεις οτιδήποτε. Και να θυμάσαι σε κάποιους ανθρώπους χρωστάς ένα ευχαριστώ τω όντι που κατάφεραν στο τέλος να σε κάνουν να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Που τους συνάντησες, όπως είχα διαβάσει κάπου, για να βεβαιωθείς πως δεν θα χρειαστεί να τους… ξανασυναντήσεις.