Instagram-ίζοντας το χρόνο #12 ή αλλιώς πιστεύω ...

Πιστεύω στο απροσδόκητο που συναντάς ξαφνικά και αλλάζει τη ζωή σου. 

Πιστεύω στην υπέρβαση γιατί από μόνη της εχει τη δυνατότητα να αλλάζει τα πράγματα. 

Πιστεύω σ' αυτούς που κυνηγούν τα αστέρια και δεν μένουν απλώς απαθείς στη θέα τους.

Πιστεύω στην αγάπη που ακόμη και όταν σε απογοητεύει θα βρει τρόπο να ξαναγεννηθεί.

Πιστεύω στην καλοσύνη και στην ανθρωπιά εκεί έξω. Αυτή που συναντάς στους δρόμους.

Πιστεύω στις αγκαλιές και στα φιλιά, γιατί είναι ένα βέλος αλήθειας και ομορφιάς σε μια εποχή που έχει χάσει τις αξίες της. Πύλη σε παράλληλα σύμπαντα.

Πιστεύω στο πρώτο βλέμμα και στην ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα μεταξύ δύο αγνώστων που γεννά έρωτες.

Πιστεύω στους ανθρώπους χωρίς έπαρση και με το βλέμμα χαμηλωμένο από ντροπή και συστολή. 

Πιστεύω σε αυτούς που δεν περιμένουν ευχαριστώ και όταν το ακούν φέρονται περίεργα. 

Πιστεύω στους ανθρώπους που έχουν φτερά.

Πιστεύω σε αυτούς που μένουν στωικά και αγωνίζονται δίπλα σου για να μην σε χάσουν.

Πιστεύω σε αυτούς που ξεχωρίζουν την ουσία από το καλάθι της συμβατικότητας. Που μπορούν να δουν στην εποχή της επιφανειακότητας, το βάθος.

Πιστεύω σε αυτούς που παλεύουν για ό,τι αξίζει και αφήνουν στη άκρη ό,τι έχει κάνει τον κύκλο του. 

Πιστεύω σε αυτούς που δεν φοβούνται τα σκοτάδια της ψυχής τους και είναι πρόθυμοι να τα αντιμετωπίσουν κατά πρόσωπο. Χωρίς  να τους καταστέλει οποιαδήποτε σύνθεση φόβου. Γιατί αν έρθεις κατά πρόσωπο με κάθε σου αδυναμία καταλαβαίνεις τη δύναμη σου. 

Πιστεύω στη δύναμη της ελπίδας και στη δύναμη των ονείρων.

Πιστεύω στις λέξεις που είναι ζώντες οργανισμοί. Που πονάνε, ματώνουν, χαίρονται όπως και εσύ.

Πιστεύω στη χλιδή της απόλυτης ελευθερίας του νου. 

Πιστεύω στην αξία της Αγάπης γιατί δεν υπάρχει ερώτηση που να μην την έχει σαν απάντησή. 

Πιστεύω στον άνθρωπο που έχει την ικανότητα να λύνει τον Γρίφο της Σφίγγας. Με την ανθρωπιά του σε μια άκρως αποδομημένη κοινωνία. 

Πιστεύω σε καλύτερες μέρες, όπως και σε έναν καλύτερο κόσμο.

Αλλά πιο πολύ πιστεύω στις χρονιές που φεύγουν και μας αφήνουν ένα χρόνο πιο σοφούς. 

Γιατί σε αναγεννούν. Εμένα το 2011 και το 2012 με γονάτισαν. Με έστειλαν στο μηδέν. Αρχικά συναισθηματικά, στην πορεία επαγγελματικά. Αλλά το 2013 με ξαναγέννησε. Με οδήγησε ένα βήμα πιο κοντά στα όνειρα μου. Άρχισα να τα αγγίζω και τότε συνειδητοποίησα την αξία τους. Ανακάλυψα και ανακαλύπτω έναν εαυτό που ηθελημένα έχασα. Άργησα και αργώ να προχωρήσω αλλά μερικές φορές η ζωή οδηγεί από μόνη της. Με φόρα. Ανοίγει νέους δρόμους, φέρνει νέους ανθρώπους εκεί γύρω και κάποιους άλλους τους αφήνει στο χρονοντούλαπο. Οι άνθρωποι αλλάζουν. Όπως αλλάζει και η ζωή και σου αποκαλύπτει το καινούργιο. Είτε το θες είτε όχι. Η ζωή είναι αγρίως απίθανη. 

Είναι σκληρή αλλά έχει και ένα υπέροχο ρίσκο. Συνειδητοποίησε τι σου αξίζει και διεκδίκησε το. Πάλεψε με νύχια και με δόντια και μην το χαρίσεις αμαχητί σε κανέναν. Προσπάθησε να πλησιάσεις την τελειότητα αλλά και να μην τα καταφέρεις, η ατέλεια είναι που θρέφει πιο βαθιά.Οι κύκλοι κλείνουν για να δώσουν τη θεση τους στους νέους. Σαν φοίνικας που ξαναγεννιέται από τις στάχτες του η ζωή σου, ο χρόνος, η αγάπη. 

Το 2014, εύχομαι να φέρει τις δικες του όμορφες στιγμες. Κανένας δεν περνά άσχημα 365 ημέρες το χρόνο. Κράτα μόνο όσες μπορούν να σε κάνουν να γεμίσεις τον επόμενο με υπέροχες στιγμές για να μπορείς στο άλμπουμ της ζωής σου να συναντάς λέξεις όπως : ευτυχία, πληρότητα, όνειρα, γέλιο, αγάπη, πάθος, αλλαγή, διαφορετικότητα, φιλία, φιλιά μα πάνω από όλα ΖΩΗ.

Στις θλιμμένες σου εικόνες να θυμάσαι να προσθέτεις λουλούδια.

Καλή Χρονιά

ΑΓΑΠΩ ΑΥΤΟΝ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ Η ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΒΑΘΙΑ, 

Ακόμα και στο πλήγωμα, και μπορεί να υποχωρήσει σε κάτι μικρό: έτσι περνάει εθελουσίως πάνω από τη γέφυρα. 

Αγαπώ αυτόν που οποίου η ψυχή είναι τόσο υπερπλήρης, που ξεχνάει τον εαυτό του, και όλα τα πράγματα είναι μέσα του: έτσι όλα τα πράγματα γίνονται η κάθοδός του.
Friedrich Nietzsche