Καταστρατηγώντας την αισθητική. #man's_world1
Πάντα με ενδιέφερε πως ένας άνδρας εξετάζει και στη συνέχεια ερμηνεύει την πραγματικότητα. Πως βλέπει τον κόσμο των γυναικών. Έχω ευχηθεί πολλές φορές να ήμουν στο μυαλό τους. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουν κάθε πρόβλημα είναι λίγο πιο απλός, από τη σύνθετη ανάλυση των γυναικών. Και αναρωτιέμαι ακόμα. Και θέλω να μάθω. Και θα μου πει ένας. This is a man's world. Αποφάσισα να δώσω χώρο σε ένα άτομο που εκτιμώ που εκτιμά (σκόπιμη επανάληψη) τις λέξεις, που ξέρει να γράφει και ενίοτε μπορεί να γίνει και καυστικός. Θέλω πολύ να μάθω τη γνώμη σου! Τι λες πάμε να ξεκινήσουμε ένα ταξίδι στον κόσμο τους; Πίστεψε με θα έχει ενδιαφέρον. Κλείσιμο ματιού! (Eύη)
***************************************************************************
Wow,
blogging! Έχω καιρό να
το κάνω. Ξεκίνησα από την blogόσφαιρα
μαζί με έναν καλό μου φίλο, συνέχισα μόνος μου σε μια πολύ ωραία πλατφόρμα που
δεν υπάρχει πια-το posterous-
και μετά πέρασα στο πολιτικό και ιδίως κυβερνητικό ρεπορτάζ και στα άρθρα
γνώμης. Μου έλειψε αυτή η ελευθεριότητα του blogging και χαίρομαι που αραιά και που
θα το κάνουμε παρέα. Α, και κάτι τελευταίο: μου είναι πρακτικά αδύνατο να γράψω
για μόδα, είμαι ο απόλυτος ερασιτέχνης σε αυτόν τον τομέα. Μ’ αρέσει να
συνδυάζω τα ρούχα μου, αλλά δεν μπορώ να δώσω και συμβουλές επ’ αυτού. Μπορώ
όμως να σου μιλήσω για στιγμές, για αισθητική, για αυτό που με ενοχλεί, που με
πωρώνει, που με κάνει να χαμογελάω. Ναι, ίσως είναι καιρός να γράψω για κάτι
πιο ανθρώπινο.
Ας ξεκινήσουμε με αισθητική. Εύκολα πράγματα ή μήπως όχι; Η
αισθητική είναι ο ορισμός της υποκειμενικότητας, πολλές φορές όμως η υπερβολή
στην υποκειμενικότητα δεν προφυλάσσει το άτομο από αντικειμενικές κακοτοπιές.
Είναι πολύ απλό. Πολλές φορές, ορισμένες προσωπικές επιλογές ξεπερνούν τα όρια
του ανεκτού, του υποφερτού. Όταν δε πρόκειται για εταιρικές πρακτικές, τότε η
μαζική προώθησή τους μπορεί να είναι ένας πολύ καλός λόγος να εξοργιστεί
κανείς. Να νιώσει πως προσβάλλεται ως νοήμον ων από αυτό που βλέπει να του
πλασάρεται τόσο συχνά. Και όμως, μια τόσο συχνή παραβίαση της γενικά αποδεκτής
αισθητικής, μοιάζει να κάνει «γκελ» σε πολύ κόσμο.
Ας μη μιλάμε θεωρητικά, να φέρουμε ένα παράδειγμα για να
οπτικοποιήσουμε το συλλογισμό. Όλοι έχουμε δει τη διαφήμιση του pretty bra, αυτού του καταπληκτικού
σουτιέν που ανορθώνει το γυναικείο στήθος, δεν μπαίνει στο πλύσιμο, ικανοποιεί
πλήρως τις κυρίες που το έχουν δοκιμάσει κ.λ.π. Γιατί το πλασάρει η εταιρεία;
Γιατί βρίσκει ευήκοα ώτα και συνεπώς αγοραστές για το προϊόν της. Το pretty bra είναι η τιμωρία όλων ημών
που θεωρούμε πως ένα προϊόν για να περάσει καλά στο κοινό πρέπει να συνοδεύεται
και από μια εντυπωσιακή ή αισθησιακή-όχι με την πρόστυχη χροιά του
όρου-διαφήμιση. Μια διαφήμιση που θα ιντριγκάρει το κοινό, θα συμβάλλει στην
ταύτιση του προϊόντος με ένα εντυπωσιακό πρόσωπο ή με μια επιθυμητή εικόνα. Η
διαφήμιση του pretty bra
είναι η απόλυτη ήττα αυτής της σχολής σκέψης του marketing.
Τι έκαναν οι ιθύνοντες της εταιρείας; Μου το εξηγεί μια φίλη
που εργάζεται σε μεγάλη διαφημιστική εταιρεία. Οι ιθύνοντες της εταιρείας δεν
επένδυσαν ούτε στο προϊόν (μια κυρία μπορεί να πάρει 3 σουτιέν για είκοσι ευρώ)
ούτε στο να γυρίσουν ένα αξιόλογο διαφημιστικό, με ένα επώνυμο πρόσωπο. Αντ’
αυτού, έκαναν κάτι διαφορετικό. Επικοινώνησαν με τα κανάλια και τους προσέφεραν
ένα ιδιαίτερα ελκυστικό πακέτο: η εταιρεία θα πλήρωνε μπροστά τα χρήματα της
διαφήμισης και όχι μετά από ένα τρίμηνο-εξάμηνο, όπως γίνεται συνήθως, και το
κανάλι θα προσέφερε μια fix
χαμηλή τιμή και δικαίωμα προβολής σε ζώνες υψηλής τηλεθέασης, το λεγόμενο prime time. Αυτό ακριβώς γίνεται.
Πλέον, η τιμή διαμορφώνεται στα 10/15 ευρώ ανά δευτερόλεπτο (πολύ χαμηλη τιμή)
και η εταιρεία προβάλλει σε κεντρικά σημεία του προγράμματος πεντάλεπτης
διάρκειας σποτάκια. Όφελος υπάρχει και για τις δύο πλευρές.
Και η αισθητική; Ε, αυτή πάει περίπατο. Για να κάνεις τη
σύγκριση, αγόρασε κάποια στιγμή την έκδοση του περιοδικού Vanity Fair. Συνήθως η έκδοση
περιλαμβάνει στην αρχή μια σειρά διαφημίσεων που αποτελούν πραγματικά
κομψοτεχνήματα, διαφημίσεις που περνούν το μήνυμά τους αναδίδοντας παράλληλα
μια ξεχωριστή αίσθηση γοητείας. Όμως, μια διαφήμιση σχεδιάζεται ανάλογα με το
κοινό που απευθύνεται. Πριν από λίγο καιρό, η καθ’ όλα έγκυρη εταιρεία
μετρήσεων MRB (για να
καταλάβεις, οι πολιτικοί συντάκτες χρησιμοποιούν τις μετρήσεις της ως δείκτη
εγκυρότητας) δημοσίευσε μια έρευνα, σύμφωνα με την οποία ο σημερινός shopper είναι
γυναίκα, ηλικίας 25-54 ετών. Ποιος βλέπει ως επί το πλείστον ελληνική
τηλεόραση; Γυναίκες αυτής της ηλιακής ομάδας σύμφωνα με την MRB και την AGB. Άρα; Η καμπάνια βρίσκει το
κατάλληλο target group
και δια της συχνής επανάληψης το μήνυμα εμπεδώνεται από τον δέκτη.
Γιατί όμως δέχεται η γυναίκα καταναλωτής τόσο εύκολα την
υποβάθμιση της αισθητικής της; Γιατί πολύ απλά, η συγκεκριμένη αγορά εξυπηρετεί
μια ανάγκη και αυτό είναι πλέον-ελέω και οικονομικής στενότητας-το βασικό
κριτήριο ενός μεγάλου μέρους των καταναλωτών. Έτσι, αν θέλουμε να συνοψίσουμε,
μια καθαρά χρησιμοθηρική διαφήμιση κατάφερε να υπερνικήσει όλους τους γνωστούς
κανόνες του branding
και μέσω της επανάληψης να γίνει το πιο επιτυχημένο διαφημιστικό concept εδώ και πολύ καιρό.
Η ελληνική κοινωνία μοιάζει να κάνει μια στροφή ως προς την
αισθητική της. Για την ακρίβεια, μοιάζει πλέον να μην διαθέτει. Μπορείς να το
δεις σε τόσες και τόσες εκδηλώσεις της καθημερινής ζωής. Και προς Θεού, μη
βιαστείς να το αποδώσεις στην οικονομική κρίση. Είναι πολύ εύκολο, ακόμα και με
ελάχιστα χρήματα, να ντυθείς όμορφα, να ανακαλύψεις γοητευτικές γωνιές της
πόλης, να προάξεις το πνεύμα και τους ορίζοντές σου. Quality instead of quantity. Μοιάζει όμως πολύ
δύσκολο αυτό να το εμπεδώσει μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Μοιάζει
εθελοντικά παγιδευμένο σε μια μπανάλ αισθητική, μικροαστική και κακόγουστη, που
αναδίδει οσμή ναφθαλίνης και μούχλας. Είναι η αίσθηση μιας άλλης εποχής που
περάσαμε και ποτέ δεν προσπεράσαμε. Αυτό φαίνεται παντού, από τους ανθρώπους
μέχρι τα κτίρια.
Pretty bra λοιπόν. Μια απόλυτη καταστρατήγηση κάθε μαγείας της
διαφήμισης-ναι, μπορεί να είναι μαγική μια διαφήμιση-, μια δυσφήμιση της
έννοιας του branding
και όμως ένα τόσο επιτυχημένο project.
Μέχρι και ο ερωτικός αισθησιασμός μιας διαφήμισης για εσώρουχα έλειπε! Και
όμως, δεν έτυχε, πέτυχε. Και το γεγονός ότι δεν έτυχε είναι αυτό που με
προβληματίζει περισσότερο απ’ όλα. Μια βόλτα στο Βερολίνο θα σε πείσει πως το
φθηνό, ως προς τα χρήματα, δεν είναι υποχρεωτικά κακοφτιαγμένο. Ίσως να πρέπει
να αναθεωρήσουμε και τι επιτέλους σημαίνει value for money.
Ελιτισμός; Σνομπισμός για το φτηνό -με κάθε πιθανή ερμηνεία
της λέξης- και κακοφτιαγμένο; Μπορεί. Αλλά δεν θα απολογηθώ! Δεν είναι του
χαρακτήρα μου…
Γιώργος Ευγενίδης
facebook: George Evgenidis
twitter: g_evgenidis
instagram: g_evgenidis