Instagram-ίζοντας το χρόνο #11 ή αλλιώς πόρτες (when you stand above your problems)...

...when you stand above your problems, everything suddenly seems crystal clear...

Χρόνια έζησα τρέμοντας τις πόρτες, 

ώσπου μάζεψα τα χαρτιά μου, τις τύψεις μου κι έφυγα. 

Μα στον πρώτο σταθμό είδα πάλι εκείνο το παιδικό φτερό και κατέβηκα.
……Από τότε έμεινα για πάντα στην Κόλαση.

T. Λειβαδίτης

 ♫ Amelie Comptine d' un autre ete ♫

 Όταν έχεις το οποιοδήποτε πρόβλημα οι τάσεις φυγής γίνονται εντονότερες. Πόρτες, πολλές πόρτες, κλείνεις τη μία ανοίγεις την άλλη. Κάποιες φορές είναι απλώς δύσκολο να αποφασίσεις πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να αφήσεις πίσω σου ό,τι σε σημάδεψε, σε καθόρισε, σε μεγάλωσε, για να πας κάπου αλλού.

Είναι η δυσκολία του να κλείσεις την πόρτα, να πληγώσεις κάποιον ή ενδεχομένως να πληγώσεις και τον εαυτό σου. Είναι και όλα αυτά που πρέπει να πάρεις μαζί σου. Είναι αυτά που αγαπάς και αυτά που δεν αγαπάς... 

Eίναι και το αντίο που πρέπει να πεις και ναι το αντίο είναι και αυτό δύσκολο. Αλλά κάποιες φορές αναγκαίο γιατί μόνο έτσι προχωράς στην επόμενη πόρτα κλείνοντας την άλλη. Αφήνοντας πίσω το παρελθόν σου, αλλά κουβαλώντας μαζί σου εμπειρίες, λάθη, στεναχώριες, θυμούς, απογοήτευση. Είναι τότε που πρέπει να βρεις το κουράγιο να σηκωθείς και πάλι στα πόδια σου και να πιάσεις τη ζωή απ' τα μαλλιά που λένε. Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Είναι και η μοναξιά... Αλλά η μοναξιά πολλές φορές είναι επίκτητη και θέμα επιλογής. Το θέμα είναι αν θα κάνεις την επιλογή να φοβηθείς και να ξανακλείσεις την πόρτα πίσω σου μένοντας εγκλωβισμένος σε ένα παρόν ανούσιο και άσκοπο. Αν θα επιλέξεις να σβήσεις τις αναμνήσεις, να διαγράψεις το παρελθόν και τους ανθρώπους σου, αν θα σταματήσεις να τους κουβαλάς μέσα σου όσο μακριά κι αν πας. 'Οποια πόρτα και αν ανοίξεις...

 Ο χρόνος λένε βοηθάει στα πάντα, κλείνει και επουλώνει πληγές. Δύσκολα, αργά αλλά σε κάνει σοφότερο. 'Ο,τι και αν αφήσεις πίσω αν σ' αγαπάει πραγματικά θα καταλάβει και θα είναι δίπλα σου και στα λάθη σου. Γιατί οι καινούργιες πόρτες που ανοίγουν θα' ναι διαφορετικές, πολύχρωμες, εντυπωσιακές, όμορφες, προκλητικά θελκτικές και εκεί πρεπει να ζυγίσεις τα πράγματα γιατί αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο ακόμη και μέσα από τα προβλήματα είναι η ουσία, ό,τι μπορεί να σε κάνει σε τέτοιους καιρούς χαρούμενο και επαρκή.

 Είναι τα ερείπια , τα κλειδιά που άφησες πίσω σου...Λόγια, όνειρα, και αναμνήσεις...Αλλά χωρίς αυτά θα ήσουν ένας άλλος άνθρωπος σήμερα... Κι αυτό δεν γίνεται να μην το κουβαλάς μαζί σου. Είναι η παρακαταθήκη σου, είσαι Εσύ...

Και όταν θα ανοίξεις για τα καλά την καινούργια σου πόρτα, αυτή που αξίζει και θα κλείσει μέσα όμορφες και δύσκολες στιγμές, θυμήσου να τη φροντίζεις...Κάνε τη χρωματιστή με λουλούδια, μπαρόκ ή ρετρό, country ή σικ, δεν έχει σημασία θα' ναι η δικιά σου πόρτα, αυτή που έφτιαξες θυσιάζοντας κάποιες άλλες, είναι δική σου, απόρροια όσων έζησες.

Και να θυμάσαι να προσπαθείς πάντα να την έχεις ανοιχτή, οι πόρτες εύκολα κλείνουν, αλλά όταν παραμένουν για χρόνια ανοιχτές τότε μετράει διπλά η προσπάθεια, και κάπου εκεί ανακαλύπτεις το νόημα της ευτυχίας.

#Και μην χάσεις ποτέ τον εαυτό σου...

#'Ο,τι σε χαρακτηρίζει διατήρησε το σε πείσμα των άλλων...