Instagram-ίζοντας το χρόνο #14 ή αλλιώς Home is where ur heart is...

Γιορτή της μητέρας σήμερα. Φυσικά δεν είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν σε κατευθυνόμενες γιορτές. Για εμένα δεν υπάρχει μόνο μια ημέρα για την αγάπη, τον έρωτα, το βιβλίο, το περιβάλλον, την ποίηση, το γέλιο, τη μητέρα, τον πατέρα. Όλα αυτά είναι η καθημερινότητα μου. Είναι η ζωή μου. Η μαμά μου είναι εγώ! Είναι όλα αυτά που είμαι! Είμαι σχεδόν όλα αυτά που είναι και αυτή. Ήμουν από τα τυχερά παιδιά που η δουλειά της μαμάς τους δεν τους στέρησε στιγμές. Ήμουν μαζί της συνέχεια. Είχε την ευχέρεια να με έχει μαζί της και έβλεπα συνεχώς τον τρόπο που προσπαθούσε να με μεγαλώσει. Ήμουν μόνη μου μέχρι 10 ετών, χωρίς αδέρφια, δεν μοιραζόμουν με κανέναν την αγάπη της μαμάς μου και ως μοναχοπαίδι έχω πάρει απίστευτη αγάπη. Θυμάμαι πως πάντα αγωνιζόταν για να μην μου λείψει τίποτα, ακόμη το κάνει μόνο που πλέον αυτό γίνεται για δύο. Δεν θυμάμαι να έχω εντάσεις στην οικογένεια μου παρά μόνο στα εφηβικά χρόνια. Η μαμά μου είναι δυναμική και σχεδόν δυναμική είμαι και εγώ, οπότε υπήρχε σύγκρουση ρόλων, με τη γράφουσα να προσπαθεί να υπερνικήσει την καθεστηκυία τάξη του σπιτιού. Η μαμά μου είχε και έχει εμμονή με το διάβασμα, τις σπουδές, την εξέλιξη. Πιστεύει πως ο ανενεργός άνθρωπος είναι καταδικασμένος στη δυστυχία. Πλέον το πιστεύω και εγώ. Η μαμά μου είναι ο τύπος γυναίκας που είναι καλή σε όλα, αγαπάει ό,τι κάνει και δίνεται ολοκληρωτικά. Πλέον το κάνω και εγώ. Η μαμά μου είναι ο πιο φορτικός άνθρωπος του κόσμου και επιδιώκει ενίοτε να ελέγχει τις ζωές των άλλων. Λυπάμαι αλλά το κάνω και εγώ! Η μαμά μου έχει μια εκπληκτική διαίσθηση, πιάνει στον αέρα τι συμβαίνει στα παιδιά της!  Αυτό δεν το έχω! Η μαμά μου είναι αγχώδης! Το κληρονόμησα και αυτό! Η μαμά μου αγαπά τα σεμεδάκια και εγώ τσακωνόμουν μαζί της μέχρι να τα εξορίσω οριστικά από κάθε γωνιά του σπιτιού! Η μαμά μου γκρινιάζει όταν δεν την βοηθάς στις δουλειές του σπιτιού! Η μαμά μου γκρινιάζει και για τα ρούχα που αγοράζω, δεν συμφωνεί σχεδόν ποτέ με το γούστο μου! Η μαμά μου γκρινιάζει ακόμη και για τα παπούτσια που παίρνω γιατί τα βρίσκει πανύψηλα! Η μαμά μου είναι όλα αυτά και άλλα τόσα που τα αγαπώ και τα μισώ όλα ταυτοχρόνως... Αλλά δεν θέλω και να τα στερηθώ ποτέ! Τα έχω ανάγκη στη μέρα, στην καθημερινότητα, στη ζωή μου! Η μαμά μου μού δείχνει κάθε μέρα το νόημα των λέξεων : αγάπη, ανιδιοτέλεια, φροντίδα, ουσία! Η μαμά μου όμως έχει το πιο σημαντικό πράγμα του κόσμου, μια αγκαλιά τεράστια που όποτε έχω ανάγκη τρέχω εκεί μέσα και νιώθω ασφαλής, όπως τότε που ήμουν μικρή! Η μαμά μου έχει και αυτή τα αρνητικά της κλασικής Ελληνίδας μάνας που ώρες - ώρες με νευριάζουν αφάνταστα... Αλλά ελπίζω όταν κάνω παιδιά να τους μάθω όσα μου έμαθε και η δική μου : να σκέφτομαι, να μην ασχολούμαι με τους άλλους παρά μόνο με τον εαυτό μου, να προχωράω και να μην επαναπαύομαι σε όσα έχω αλλά να ζητάω πάντα περισσότερα, να χτίζω το δικό μου κόσμο με τα λάθη μου και τα σωστά μου αλλά αυτά που ήταν τα πιο βασικά ήταν το Ήθος και η Ελευθερία πνεύματος...Με έμαθε να σέβομαι και να υπολογίζω στη δύναμη των ανθρωπίνων σχέσεων, μόνο όταν είναι αληθινές! Με έμαθε να σκέφτομαι, με έμαθε να διαβάζω και μέσα από εκεί ανακάλυψα πως η αλήθεια τις περισσότερες φορές είναι διαφορετική από αυτή που βλέπουμε. Αν δεν ήταν η μαμά μου δεν θα τα ήξερα όλα αυτά! Με έμαθε να στηρίζομαι στα πόδια μου γιατί όλα στη ζωή διακατέχονται από μια υφέρπουσα προσωρινότητα! Με έμαθε να προχωράω στη ζωή μου χωρίς δεκανίκια, να κάνω αυτό που θέλω χωρίς να πληγώνω ή να πληγώνομαι! Μου έμαθε να ακούω το συναίσθημα παράλληλα με τη λογική (αυτό δεν το έχω καταφέρει ακόμα)! Μου έθεσε σωστές βάσεις και ελπίζω όταν κάνω παιδιά να είμαι έτσι όπως είναι αυτή τώρα! Ελπίζω να ακολουθήσω όσα πιστεύω και τώρα, και να μην τα καταπιέσω για να καλύψω τα δικά μου προσωπικά θέματα, εγωισμούς και κενά. Και να είμαι δίπλα τους ακόμη και σε όσα θεωρώ εγώ λάθος , γιατί και η δική μου αυτό κάνει (και στα λάθη μου είναι εκεί)..Να τα αφήσω να ζήσουν τη δική τους ζωή και όχι τη ζωή που έχω ονειρευτεί εγώ γι' αυτά... Και ναι η μαμά μου όσο και να με νευριάζει ώρες ώρες είναι και στα καλύτερα και στα χειρότερα μου δίπλα μου.. Αυτό είναι το δικό μου αντι-χρόνια πολλά...

Υ.Γ Και να φανταστείς πως τόσα χρόνια έτεινα πως είμαι daddy's girl... 

 Η Anna Jarvis ήταν αυτή που πάλεψε πραγματικά να καθιερωθεί η γιορτή της μητέρας. Η μητέρα της Anna είχε ιδρύσει τις ομάδες Mothers' Day Work Clubs, σε πέντε πόλεις των ΗΠΑ, με σκοπό τη βελτίωση των υγειονομικών συνθηκών. Οι ομάδες αυτές παρείχαν ιατρικές υπηρεσίες σε τραυματισμένους στρατιώτες, ρουχισμό και τρόφιμα, κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου των ΗΠΑ. Στις 12 Μαΐου του 1907, δύο χρόνια μετά τον θάνατο της μητέρας της, η Anna Jarvis διοργάνωσε μία τελετή στη μνήμη της και αργότερα διεξήγαγε μία εκστρατεία για να καθιερωθεί η μέρα της μητέρας σαν αναγνωρισμένη γιορτή. Κατάφερε τον στόχο της το 1914 και παγκόσμια ημέρα της μητέρας καθιερώθηκε η δεύτερη Κυριακή του Μάη. Για την Javris o ιδανικός τρόπος εορτασμού της συγκεκριμένης ημέρας  θα ήταν να επισκεφτεί κάποιος τη μητέρα του ή να της γράψει ένα μεγάλο γράμμα.

Υ.Γ.2 

Δεν είναι υπέροχο που όσα χρόνια και αν περάσουν θα υπάρχει πάντα στη ζωή σου ένα άγγιγμα που παραμένει ανυστερόβουλο; Ένας άνθρωπος που αγαπά για ν' αγαπά χωρίς να περιμένει ανταπόδοση; Δεν είναι μόνο η σημερινή μέρα αλλά έστω και σήμερα ένα απλό φιλί (χωρίς δώρο, οι αληθινές σχέσεις δεν κοστολογούνται)..Σκέψου πως κάποιοι άλλοι γύρω σου δεν έχουν μια μητέρα να τρέξουν στα δυσκολα...